Νέα και ειδήσεις από Πιερία, Ελλάδα, Κόσμο!
[wide]
Άτομα και ομάδες, ένας ολόκληρος Λαός, αντιμετωπίζουμε μια χωρίς προηγούμενο πτώση συστημάτων αξιών, κατανόησης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ορθής αξιολόγησης του χθες και έλλειψης ικανότητας για προγραμματισμό του αύριο…
Ο «Παράδεισος» που αναφέρεται στον τίτλο
της κλασικής, παγκοσμίου επιτυχίας
ιταλικής ταινίας του 1971 «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» (La classe operaia va in paradiso…)
Σας θυμίζω με αφορμή την χθεσινή Πρωτομαγιά, ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ και όχι
εορτής, ότι μέχρι και την προτελευταία
δεκαετία του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική η Εργατική Τάξη, παρά την τόσο
προσδιοριστικά επιτυχημένη άποψη του Μαρξ για «την αυταπάτη της Μεσαίας Τάξης»
ότι αποτελεί δυνατή οικονομική οντότητα ικανή να αναστείλει την επέλαση του
βάρβαρου Κεφαλαίου με μορφή «άκρατου» φιλελευθερισμού της Αγοράς κατόρθωνε να διεκδικεί επιτυχώς με τους
αγώνες της τον συμβολικό «Παράδεισο»…
Το ιστορικό σενάριο διαφοροποίησης της εργασίας, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες Ευρώπης και Αμερικής, ως «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση.
Διανύουμε ήδη την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα και διαπιστώνεται με αντικειμενικά κριτήρια ότι στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν κυρίαρχη θρησκεία ήταν και παραμένει η Χριστιανική, εδώ και αρκετά χρόνια από την Αγγλία μέχρι την Δανία, αγγελίες με τη λέξη «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» έχουν κρεμαστεί στις εισόδους πολλών Χριστιανικών εκκλησιών που είναι πλέον κενές και αχρησιμοποίητες καθώς εκμηδενίσθηκαν οι αριθμοί των εκκλησιαζομένων και μαζί, φυσικά, τα έσοδα των Ναών!….
Ο Πιερικός επιβλήθηκε στο ουδέτερο γυμναστήριο της Λάρισας του Νέστωρα Θεσσαλονίκης με σκορ 61-57 και αγωνίστηκε την επόμενη χρονιά δυστυχώς για μία και μοναδική φορά στην κορυφαία κατηγορία του Ελληνικού πρωταθλήματος Καλαθόσφαιρας.
Εάν με ρωτήσετε: «Κύριε Πιπερόπουλς» πώς
σας ήρθε το συγκεκριμένο ψυχολογικό φαινόμενο στο μυαλό στα καλά καθούμενα;»
Θα σας απαντήσω: «Από προχθές Σάββατο είμαστε επίσημα σε προεκλογική περίοδο εκλογών για την επιλογή Κυβέρνησης της επόμενης τετραετίας και το σημερινό κείμενό μου είναι δομημένο σε πλήρη αντιστοιχία με την εκτίμηση ότι είμαστε Λαός με «κοντή» μνήμη!..»
Άρεσαν αυτά που είπα στον παλιό μου συμμαθητή τον Ανέστη (θα το πω και ελπίζω ότι δεν θα μου θυμώσει, μου δήλωσε χθες ότι όπως το πάω θα τον κάνω «βεντέτα» του διαδικτύου) και συμφωνήσαμε ο Ανέστης και εγώ ότι τελικά, σιγά-σιγά και λάου-λάου, επιτρέψαμε σε αλλόκοτα Κέντρα Εξουσίας να μας επιβάλλουν ως υπέρτατες αξίες ΧΡΗΜΑ και ΣΕΞ…
Κρατάω λίγο κόκκινο καυτερό πιπέρι ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού μου χεριού ενώ με τα δάχτυλα το δεξιού συνθέτω στον πληκτρολόγιο το σημερινό μου «πιπεράτο» ερώτημα!..
Αμφισβητούν ορισμένοι ότι πρόκειται για δικαίωση της κυρίας Γεωργίας Μπίκα. Έτσι θα την αποκαλώ από σήμερα και όχι 25χρονη όπως άρχισαν να την αναφέρουν τα συστημικά φερέφωνα και ο κοινωνικός υπόκοσμος.
Τη φράση αυτή την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε.
Κλεάνθης Γρίβας
2/3/2023
«Ο Θρίαμβος του Θανάτου που βλέπουμε από εχθές εξοργισμένοι στο Κάμπο Σάντο των Τεμπών είναι έργο του Κράτους».
Γιώργος Βέλτσος, Il Trionfo della Morte
Το Βήμα, 2/3/2023
Δεν θα ζητήσω «δικαίωση» για την άδικη, τραγική και υπό διαρκή προαναγγελία εσκεμμένη δολοφονία πενήντα επτά αθώων και ανυποψίαστων υπάρξεων που εξαναγκάστηκαν σε μια πορεία προς τον ουρανό χωρίς επιστροφή – όπως οι κρατούμενοι των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης εξαναγκάζονταν στις ανατριχιαστικές πορείες θανάτου κατά τους προθανάτιους σπασμούς του ναζισμού.
Γιατί κανένας θάνατος δεν δικαιώνεται.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απευθυνθώ στους δολοφόνους τους, επαναλαμβάνοντας για λογαριασμό μου την κραυγή συγγενούς του μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι της κρατικής νεκροφόρας: «Σκάστε όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες».
Σκάστε επιτέλους, φονιάδες. Πάψτε να υποκρίνεστε «συντριβή» για μια τραγωδία που εσείς προκαλέσατε. Τώρα τον λόγο έχουν μόνο οι απελπισμένες σπαρακτικές κραυγές των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Που ήταν όλα τους δικά μας παιδιά και όχι δικά σας.
Εσείς δεν χάσατε απολύτως τίποτα. Ποτέ δεν χάνετε τίποτα. Αντιθέτως, κερδίζετε. Στην κοινωνία που την απαξιώσατε ως βόθρο-φέουδό σας, κερδίζετε καταστρέφοντας και κερδίζετε «επιδιορθώνοντας» αυτά που καταστρέφετε. Χωρίς καν να σκέφτεστε ότι οι θάνατοι «δεν επιδιορθώνονται». Το ασήκωτο βάρος τους, αφήνετε να το σηκώσουν άλλοι.
Όλοι οι από θέση εξουσίας μαζικοί φονιάδες εκ προμελέτης επέδραμαν στα διεφθαρμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και Εκπόρνευσης δήθεν για να εκφράσουν τη «θλίψη» τους για τις αθώες υπάρξεις που στη δολοφονία τους οι ίδιοι συνέργησαν και να «συλλυπηθούν» τις χαροκαμένες οικογένειές που στη διάλυσή τους οι ίδιοι συντέλεσαν. Ενώ στην πραγματικότητα αγωνιούσαν να αποδώσουν την τραγωδία σε«ανθρώπινο λάθος», προκειμένου να αποσείσουν τις ευθύνες τους και να συνεχίσουν το ανθρωποκτόνο έργο τους.
Ένας περιδεής και αμήχανος «πρωθυπουργός» βγήκε να δηλώσει τον πόνο του και να διακηρύξει «τριήμερο πανελλήνιο πένθος», την ίδια ώρα που οι πραιτωριανοί του συμμετείχαν στο «πένθος» του, με βίαιες επιθέσεις εναντίον των νέων που πραγματικά πενθούσαν, έχοντας χάσει συνομηλίκους, φίλους ή συγγενείς στο Τρένο-Θάνατος (του «πάμε, και όπου βγει»)που κάποια σαπρόφυτα ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί επέτρεπαν να κυκλοφορεί σκορπίζοντας τον όλεθρο, αποδεικνυόμενοι συνεργοί στο μαζική δολοφονία πενήντα-επτά και πλέον ανθρώπων.
Η προφανής εκπόρνευση της πολιτικής και των ανεπάγγελτων επαγγελματιών πολιτικών (ανεξαρτήτως χρώματος και οσμής), ως έσχατη μορφή ηθικής και διανοητικής εξαθλίωσης, οργανώνεται από τις παντός είδους κομματικές συμμορίες. Και αποτελεί το έσχατο σύμπτωμα της παθολογίας ενός αποτυχημένου κράτους-μαφίας που, μη έχοντας να δώσει τίποτε το ουσιαστικό στους πολίτες του, τους προσφέρει τις ξεχαρβαλωμένες «υπηρεσίες» του, με τις οποίες «παίζουν» καθημερινά ρωσική ρουλέτα, έχοντας μία στις έξι πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους.
Ας μην αφεθούμε να ξεγελαστούμε γι’ άλλη μια φορά. Η απώλειά των 57 αθώων υπάρξεωνδεν είναι προϊόν ανθρώπινου λάθους. Είναι προϊόν ενός γκανγκστερικού συστήματος που καταδυναστεύει όλες τις πτυχές της ύπαρξής μας, καθιστώντας την άθλια. Γιατί ο θάνατος ως μέσο άσκησης πολιτικής είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους.
Γιατί «ο Θρίαμβος του Θανάτου που βλέπουμε από εχθές εξοργισμένοι στο Κάμπο Σάντο των Τεμπών είναι έργο του Κράτους. Κομβικού σημείου συνάντησης της νοοτροπίας των λειτουργών του, των συμφερόντων των αγορών του, των συμφωνιών πάνω και κάτω από το τραπέζι του, της μέριμνάς του για τη χαμοζωή και τα νούμερα, ευσυγκίνητε φέρελπη υπουργέ, ανηψιέ εκείνου του ανερχόμενου υπουργού Δημοσίων Έργων επί Παπάγου, στεναχωρημένε Πρωθυπουργέ, άφωνε Τσίπρα, λαλίστατε Θανάση Παφίλη, έντρομε Πλεύρη. Ο Θάνατος θριαμβεύει όταν τον διευκολύνει το ημιμαθές, φυγόπονο, αυτάρεσκο, υπερτιμημένο από τον εαυτό του Κράτος σας με την παρατρεχάμενή του, την Βία– για να θυμόμαστε τον Αισχύλο αντί του Θεοδωρικάκου», όπως γράφει Γιώργος Βέλτσος.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1: Θα πρότεινα στη Ζούγκλα να πάρει την πρωτοβουλία για την οργάνωση μιας συναυλίας με το μεγαλειώδες Requiem του Μότσαρτ απευθυνόμενη στον Σταύρο Ξαρχάκο που το εκτέλεσε με μοναδικό τρόπο στον επιβλητικό βράχο των Μετεώρων στις 8/4/1999. Είναι ένας τρόπος να τιμηθούν σεμνά οι νεκροί ΜΑΣ. Φυσικά, με τον αποκλεισμό όλων των «αρμόδιων» κρατικών φορέων…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2: Ο Βασίλης Σαμαράς, πρώην αχθοφόρος (τμήμα αποσκευών του ΟΣΕ) και κατόπιν μετακλητός στο Υπουργείο Παιδείας, 59 ετών, λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί επιλέγεται από εσωτερική διαδικασία στον ΟΣΕ και τοποθετείται ως σταθμάρχης στη Λάρισα [ενώ] στην συγκεκριμένη διαδικασία το όριο ηλικίας για την επιλογή σταθμαρχών ήταν τα 42 έτη.
Ο υπουργός Κώστας Καραμανλής, οι δύο υφυπουργοί του Μιχάλης Παπαδόπουλος βουλευτής Κοζάνης και Γιώργος Καραγιάννης, και οι τρείς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Λάρισας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Στέλλα Μπίζιου και Χρήστος Κέλλας, είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι υπεύθυνοι για την τραγωδία. (https://www.zougla.gr/politiki/article/afti-ine-i-pragmatiki-enoxi)